28.11.15

tijd van uiterwaarden




de winterzon kwam scherp over de dijk heen.  boven het gras was een valk aan het bidden, zijn lijf roerloos in de lucht, alleen zijn vleugels bewogen af en toe.  hij bleef hangen toen we dichterbij kwamen, nauwlettend, aandachtig.

we hadden die ochtend over de brug gereden, de brug van mijn opa, de brug die ik vroeger zo vaak was overgegaan.  het kind wees op de wolken.  ik zei: hier begon ook jouw leven. 

nu blikkerde het water onder mijn oogleden.  de hond en ik liepen over het modderpad naar de rivier, ik hield mijn tranen in, ik was weer terug.