.JPG)
we luisterden nick cave op die eindeloze wegen
die over heuvels en tussen laaglanden en daar
we zagen kerken we maakten foto's
we zeiden niet veel maar zongen luidkeels
we keken over onze schouders
de hond gekruld op de deken alsof ze thuis was
and no more shall we part, zongen we,
all the hatchets have been buried now.
en ik denk dat we het dachten
als we uit de ramen keken
het landschap eindeloos als een streep aan onze
horizon
de rivier traag door ons droomland
waar we een huis verzonnen
hij zei wij alsof ik thuiskwam
en de hond, de hond
in die krul alsof het goed was.