het was nog maar net morgen. ik keek op de klok en dacht: rond deze tijd werd mijn moeder moeder. ik weet niet wat ze dacht of voelde. ik weet niet hoeveel pijn het deed en wat ze zei. in die vroege ochtend begon ik te bestaan.
er zijn zoveel jaartellingen geweest. de kruisjes op de kalender en het strepen van de tijd, al die momenten waarop een nieuw leven begon. toen ging ik naar school. toen werden wij vriendinnen. toen pakte hij mijn hand. toen werd zij ziek. toen kwam het kind. en al die hartslagen daartussen.
nu is het opnieuw vandaag en ik denk: er is een jaar voorbij. de wind rukt aan de bomen alsof het herfst is, de hond droomt, we drinken de wijn, hij slaat de bladzij van zijn boek om.
ik wacht ademloos. alles begint van voren af aan, in dit prille uur van nu.