ik ben in de stad en ik kan de weg niet meer vinden. de straten lijken allemaal dezelfde kant op te gaan. zoals in mijn droom de lange gangen overgaan in lege wegen, waar achter elke deur het leven heel stil woont.
toen ik aankwam voelde ik hoe de verdwazing langzaam mijn lichaam binnendrong. ik zag mezelf door die straten gaan, ik klemde me vast aan de kaart om te voelen waar ik was.
hier zag ik het restaurant waar twee mensen zaten, aan een tafel voor het raam, met niets tussen hen in. daar passeerde ik het bushokje waar de zwervers vastgevroren zaten aan te goedkope wodka, waar de vrouw op haar knieën een hand ophield.
de schepen lagen in de haven, op hun boeg droegen ze onherbergzame namen vol k's en a's.
ik ben verdwaald, in een land van grijs & ijs, een land van lucht die het water raakt zonder dat ik zie waar, en waarom.