28.12.15

time of marian




we speelden robin hood bij de bunker, ik was tien jaar, ik herinner me het gevoel in mijn buik.  ik weet niet meer wat haar ouders deden, misschien lagen ze in de duinpan, ik denk dat ze lazen en rookten. 
er was tijd, we hoefden nergens heen. 

ik dacht aan de ochtend dat we naar schoolzwemmen liepen. 
ze vroeg: ben je verliefd?  ik zei niets, ik dacht aan hem, alsof ik van heel hoog de diepte inkeek.  we bedachten een stad en een spel, we dronken thee, ik noemde zijn naam. 
ze zei: ik ook.

in de auto op weg naar huis schuurde het zand tussen mijn benen.  
we zaten naast elkaar, zijn hand lag tussen ons in, ik keek tersluiks.  ik voelde het bonken in mijn keel.  ik dacht: nu val ik.  even raakte ik zijn vingers, warm en vol zand, en ik dacht: nu val ik echt.